สมมติว่ามีผู้ชายคนหนึ่งชื่อโรเจอร์รู้สึกชอบผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเอเลน เขาชวนเธอไปดูหนัง เธอตอบตกลง พวกเขาก็สนุกกันดีทีเดียว สองสามคืนต่อมา เขาก็ชวนเธอไปทานอาหารเย็นด้วยกัน และพวกเขาก็สนุกกันอีกครั้ง พวกเขายังคงเจอกันเป็นประจำ และหลังจากนั้นไม่นานก็ไม่มีใครคบหาใครอีกเลย

แล้วเย็นวันหนึ่ง ขณะกำลังขับรถกลับบ้าน เอเลนก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น และเธอก็พูดออกมาโดยไม่คิดอะไร “คุณรู้ไหมว่าตั้งแต่คืนนี้ เราคบกันมาได้หกเดือนพอดี”

จากนั้นก็เงียบไปในรถ สำหรับเอเลนแล้ว มันดูเหมือนความเงียบที่ดังมาก เธอคิดในใจว่า “โธ่ ฉันสงสัยว่าเขาจะรำคาญที่ฉันพูดแบบนั้นหรือเปล่า บางทีเขาอาจจะรู้สึกอึดอัดเพราะความสัมพันธ์ของเรา บางทีเขาอาจคิดว่าฉันพยายามกดดันเขาให้ทำบางอย่างที่เขาไม่ต้องการหรือไม่แน่ใจก็ได้”

และโรเจอร์ก็คิดว่า “โอ้ หกเดือน”

และเอเลนกำลังคิดอยู่ว่า: แต่เดี๋ยวก่อน ฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันต้องการความสัมพันธ์แบบนี้เหมือนกัน บางครั้งฉันหวังว่าจะมีพื้นที่มากกว่านี้อีกหน่อย เพื่อจะได้มีเวลาคิดว่าฉันอยากให้เราดำเนินไปในแบบที่เป็นอยู่นี้ต่อไปหรือเปล่า ค่อยๆ ก้าวไปสู่... ฉันหมายถึงว่า เราจะมุ่งหน้าไปทางไหน เราจะยังคงพบกันในระดับความสนิทสนมนี้ต่อไปหรือเปล่า เราจะมุ่งไปสู่การแต่งงานหรือเปล่า มีลูกหรือเปล่า ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไปตลอดชีวิตหรือเปล่า ฉันพร้อมหรือยังสำหรับความผูกพันในระดับนั้น ฉันรู้จักคนๆ นี้จริงๆ หรือ

เปล่า และโรเจอร์กำลังคิดอยู่ว่า:... นั่นหมายความว่า... มาดูกัน... เดือนกุมภาพันธ์ที่เราเริ่มคบกัน ซึ่งเป็นช่วงหลังจากที่ฉันได้รถจากตัวแทนจำหน่าย ซึ่งหมายความว่า... ขอฉันเช็คไมล์ก่อนนะ... โห! ฉันเลยกำหนดเวลาเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องไว้นานแล้ว

และเอเลนกำลังคิดอยู่ว่า: เขากำลังอารมณ์เสีย ฉันเห็นได้จากสีหน้าของเขา บางทีฉันอาจอ่านผิดก็ได้ บางทีเขาอาจต้องการอะไรมากกว่านี้จากความสัมพันธ์ของเรา ต้องการความสนิทสนมมากกว่านี้ ต้องการความมุ่งมั่นมากกว่านี้ บางทีเขาอาจรู้สึกได้ -- ก่อนที่ฉันจะรู้สึกด้วยซ้ำ -- ว่าฉันกำลังรู้สึกสงวนท่าทีอยู่ ใช่ ฉันพนันได้เลยว่านั่นคือทั้งหมด นั่นเป็นสาเหตุที่เขาลังเลที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับความรู้สึกของตัวเอง เขาเกรงว่าจะถูกปฏิเสธ

และโรเจอร์กำลังคิดว่า ฉันจะให้พวกเขาตรวจสอบระบบส่งกำลังอีกครั้ง ฉันไม่สนใจว่าคนโง่พวกนั้นพูดอะไร ระบบส่งกำลังก็ยังเปลี่ยนเกียร์ไม่ถูกต้อง และพวกเขาไม่ควรพยายามโทษว่าเป็นเพราะอากาศหนาวในครั้งนี้ อากาศหนาวอะไรอย่างนี้ อุณหภูมิภายนอก 87 องศา และสิ่งนี้กำลังเปลี่ยนเกียร์เหมือนรถบรรทุกขยะ และฉันจ่ายเงินให้พวกโจรไร้ความสามารถพวกนั้นไป 600 ดอลลาร์

และเอเลนกำลังคิดว่า เขาโกรธ และฉันไม่โทษเขา ฉันก็จะโกรธเหมือนกัน ฉันรู้สึกผิดมากที่ทำให้เขาต้องเจอเรื่องแบบนี้ แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแบบนั้น ฉันไม่แน่ใจ

และโรเจอร์กำลังคิดอยู่ พวกเขาคงจะบอกว่ามันรับประกันแค่ 90 วันเท่านั้น นั่นแหละคือสิ่งที่พวกเขาจะพูด พวกขี้โกง

และเอเลนกำลังคิดอยู่ บางทีฉันอาจจะมองโลกในแง่ดีเกินไป รอให้อัศวินขี่ม้าขาวมา เมื่อฉันกำลังนั่งข้างๆ คนดีๆ คนหนึ่ง คนที่ฉันชอบอยู่ด้วย คนที่ฉันห่วงใยจริงๆ คนที่ดูเหมือนจะห่วงใยฉันจริงๆ คนที่กำลังเจ็บปวดเพราะจินตนาการโรแมนติกแบบเด็กนักเรียนที่เห็นแก่ตัวของฉัน

และโรเจอร์กำลังคิดอยู่ การรับประกันเหรอ พวกเขาต้องการการรับประกันเหรอ ฉันจะให้การรับประกันกับพวกเขา ฉันจะเอาการรับประกันของพวกเขาไปยัดใส่กระเป๋าของพวกเขา......

"รับทราบ" เอเลนพูดออกมาดังๆ

"อะไรนะ" โรเจอร์พูดด้วยความตกใจ

"อย่าทรมานตัวเองแบบนี้เลย" เธอกล่าว ดวงตาของเธอเริ่มเต็มไปด้วยน้ำตา "บางทีฉันไม่ควร... โอ้ ฉันรู้สึกแบบนั้น......"

(เธอร้องไห้สะอื้น)

"อะไรนะ" โรเจอร์พูด

“ฉันโง่จังเลย” เอเลนสะอื้น “ฉันรู้ว่าไม่มีอัศวิน ฉันรู้ดีจริงๆ ว่ามันไร้สาระ ไม่มีอัศวิน และไม่มีม้า”

“ไม่มีม้าเหรอ” โรเจอร์พูด

“คุณคิดว่าฉันโง่ใช่ไหม” เอเลนพูด

“เปล่า!” โรเจอร์พูด ดีใจที่ในที่สุดก็รู้คำตอบที่ถูกต้อง

“ก็แค่ว่า... ฉัน... ฉันต้องการเวลา” เอเลนพูด

(มีช่วงหยุดคิดไป 15 วินาที ขณะที่โรเจอร์คิดอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามคิดหาคำตอบที่ปลอดภัย ในที่สุดเขาก็คิดคำตอบที่เขาคิดว่าน่าจะใช้ได้)

“ใช่” เขากล่าว

(เอเลนซาบซึ้งใจมาก สัมผัสมือของเขา)

“โอ้ โรเจอร์ คุณรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เหรอ” เธอกล่าว

“แบบไหน” โรเจอร์พูด

“แบบนั้นเป็นเวลา” เอเลนพูด

“โอ้” โรเจอร์พูด “ใช่”

(เอเลนหันหน้ามาหาเขาและจ้องเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างลึกซึ้ง ทำให้เขารู้สึกประหม่ามากว่าเธอจะพูดอะไรต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเกี่ยวข้องกับม้า ในที่สุดเธอก็พูดออกมา)

"ขอบคุณนะ โรเจอร์" เธอกล่าว

"ขอบคุณ" โรเจอร์กล่าว

จากนั้นเขาก็พาเธอกลับบ้าน และเธอก็นอนลงบนเตียงด้วยจิตใจที่สับสนและทรมาน และร้องไห้จนถึงรุ่งสาง ในขณะที่เมื่อโรเจอร์กลับถึงบ้าน เขาก็เปิดถุง Doritos เปิดทีวี และทันทีที่เข้าไปพัวพันอย่างลึกซึ้งกับการแข่งขันเทนนิสระหว่างชาวเชโกสโลวาเกียสองคนที่เขาไม่เคยได้ยินชื่อ เสียงเล็กๆ ในส่วนที่ลึกล้ำของจิตใจบอกเขาว่ามีเรื่องสำคัญบางอย่างเกิดขึ้นที่ด้านหลังรถ แต่เขาค่อนข้างแน่ใจว่าไม่มีทางที่เขาจะเข้าใจได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น และดังนั้นเขาจึงคิดว่าจะดีกว่าหากเขาไม่คิดถึงเรื่องนี้

วันรุ่งขึ้น เอเลนจะโทรหาเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ หรืออาจจะสองคน และพวกเขาจะคุยกันถึงสถานการณ์นี้ติดต่อกันหกชั่วโมง พวกเขาจะวิเคราะห์ทุกอย่างที่เธอพูดและทุกอย่างที่เขาพูดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า สำรวจทุกคำ การแสดงออก และท่าทางเพื่อหาความหมายที่ละเอียดอ่อน โดยพิจารณาถึงผลที่ตามมาทั้งหมด พวกเขาจะพูดคุยเรื่องนี้ต่อไปเป็นระยะๆ เป็นเวลาหลายสัปดาห์หรือหลายเดือนโดยไม่เคยได้ข้อสรุปที่ชัดเจน แต่ก็ไม่เคยเบื่อเลยเช่นกัน

ในระหว่างนั้น วันหนึ่ง โรเจอร์ซึ่งเล่นแร็กเก็ตบอลกับเพื่อนของเขาและเอเลน จะหยุดก่อนเสิร์ฟ ขมวดคิ้ว และพูดว่า

"นอร์ม เอเลนเคยมีม้าไหม"